Vakantie Noorwegen van 31-7-2004 tot 15-8-2004.

 

Ons Noorwegen verhaal begint eigenlijk al in januari 2004. Toen zijn we gaan nadenken over waar we nou eigenlijk met de zomer naartoe zouden willen gaan op vakantie. Jan opperde al snel Noorwegen. Hij was daar al eens geweest en Bianca had daar wel oren naar en voegde er dan wel aan toe dat ze dan wel walvissen wilde gaan zien! Minpunt is echter wel dat het verschrikkelijk duur is. Toch maar een alternatief bedenken. Tsjechië, Griekenland, Ierland? Nehhh!! Noorwegen! Wij wilden naar Noorwegen, hadden we definitief besloten in april!! Alvast maar begonnen met kleine voorbereidingen treffen. Noorwegen? Hoe kom je daar? En waar zitten die walvissen dan?? Dus eerst maar internet afgezocht! Al snel bleek dat de beste spotplek Andenes zou zijn. Het noordelijkste puntje op de eilandengroep Lofoten. Tja, zei ons dus nog vrij weinig. Hoe komen we daar dan? Vliegtuig was geen optie. We wilden eigenlijk per se met de auto, want eigen vervoer is altijd handig! Gaan we dan met de boot vanaf Duitsland naar Denemarken of gaan we over de brug en door de tunnel van Denemarken naar Zweden?? Jan was geen voorstander van de boot en de brug zou erg mooi zijn, hadden we van horen zeggen! Keuze was dus snel gemaakt: We gaan met de auto naar Noorwegen over de brug en door te tunnel via Denemarken naar Zweden. Volgens de Europese routeplanner was de snelste weg naar Andenes, via Denemarken over de brug naar Zweden en ergens op drie kwart van Zweden, Noorwegen dwars doorcrossen naar de kust. Afstand? 3500 km! Ai… Met z'n tweeën, 1 auto… 2,5 week vakantie… Dat werd plannen! Dus hebben we een onwijs handig wegenboek aangeschaft. Nou ja… in totaal een stuk of 3 onwijs handige routekaarten J. Hierin hebben we vanaf het startpunt (Voorhout) tot de eindbestemming (Andenes) de route volgens de Europese routeplanner roze gemarkeerd. Dit is vooral erg handig voor mensen die GEEN kaart kunnen lezen! Voornamelijk was dat, voor ons dus, Bianca! J Om de route een beetje te kunnen visualiseren, om in ieder geval een beetje gevoel te krijgen van in welke richting je eigenlijk zou moeten rijden. Bianca had vóór Noorwegen 1x van Den Haag naar Voorhout gereden op de snelweg en verder 2x vanaf Hillegom naar Schiphol en weer terug… en verder dus niet onwijs veel rijervaring. Zeker niet op de snelweg! En dan nu even naar Noorwegen rijden?? Doen we! Ze was dus allang blij met die kaarten en de roze markeerstift!!

 Verder waren de weersverwachtingen niet super, dachten we. Het zal wel koud zijn en vooral erg nat. Dus… poncho's ingeslagen, allebei een paar regenlaarzen en regenpakken. Tja je weet nooit hoe slecht, slecht weer is natuurlijk. Een week voor vertrek hebben we voor €200,- eten en drinken ingeslagen om in ieder geval te kunnen overleven.

 

·        Dag 1: zaterdag 31 juli, Voorhout - Malmö (Zweden)

Vandaag was het dan eindelijk zover. De dag was aangebroken dat we weg konden rijden vanuit Voorhout naar Andenes (Noord-Noorwegen). We waren al weken bezig geweest met alles voor te bereiden. Alles was aanwezig (?)… hoopten we.

Op 31 juli ging voor ons om 4:30uur het wekkertje. Uiteindelijk stonden we om 5:15uur de auto in te laden en zijn we om klokslag 6:30uur vertrokken.

Tussen Bremen en Hamburg stond 1 grote file. We hebben 13,5 uur gereden en we zijn 1036 km verder: we zijn in Malmö (Zweden)!!! In 1 dag hebben we Nederland, Duitsland en Denemarken achter ons gelaten!! Dat voelde voor ons erg goed aan, want we hadden (zo bleek later ook) nog een héle lange weg te gaan.

Enig minpunt op deze dag was wel dat we 's morgens erg blij waren dat alle spullen in de auto pasten, maar dat halverwege de dag echt wel bleek dat er niet handig was ingeladen. We konden nergens spullen vinden die we nodig hadden!!

 

·        Dag 2: zondag 1 augustus, Malmö - Mora (Zweden)

Na onze overnachting in een simpele hostel, zijn we 's morgens in alle vroegte spullen gaan zoeken die we eventueel wellicht nodig zouden kunnen hebben tijdens de autorit. Denk hierbij aan plastic drinkbekertjes, bordjes en bestek om te eten, wat te drinken, eten, snoepjes enz. Op de plaatselijke parkeerplaats van de hostel leek het ons niet handig de complete auto te gaan reorganiseren. Dat moest maar wachten tot 's avonds, als we op een camping zouden staan of zoiets.

Rond 8:30uur zijn we vertrokken richting Mora (nog steeds Zweden). Met 775 km op de teller, kwamen we daar rond 18:00uur aan. Eigenlijk hebben we geen problemen gehad op de weg. Het wordt steeds stiller en rustiger en we konden lekker doorrijden. En het weer zat echt enorm mee. Het was echt lekker warm, graadje of 20 à 25. Als dit zo zou blijven zouden wij dat echt niet erg vinden!

's Avonds hebben we na onze lekkere maaltijd van kip tandoori zónder kip, maar mét een hamburger de auto helemaal leeggehaald en opnieuw ingeladen. Dit keer hebben we ervoor gezorgd dat het krat met de primaire spullen binnen handbereik lag. Dit was een goede zet van ons zo bleek later. We konden eten van plastic bordjes mét bestek zonder de halve auto uit te hoeven pakken.

De schrik kwam later op de avond. We hadden de intentie om het luchtbed (waar we op zouden slapen in de tent) op te pompen, met de elektrische pomp. Speciaal aangeschaft voor deze vakantie om ons nieuwe 2 persoonsluchtbed op te kunnen pompen en dat ding werkte dus gewoon niet! Daar sta je dan met je tentje, je lege luchtbed en je niet werkende pomp. Op een andere manier opblazen was niet mogelijk, dus zat er niets anders op dan de pomp na te kijken. Gelukkig was 'de zwakste schakel' vrij snel gevonden en konden we toch nog lekker slapen in de tent op het nieuwe luchtbed!

 

·        Dag 3: maandag 2 augustus, Mora - Storuman (Zweden)

Vanmorgen vroeg (rond 9:15uur) weer gaan rijden op weg naar Storuman (Zweden). Onderweg hebben we schitterende meren gezien. Ondanks dat we ons wel goed konden vermaken in de auto door dit uitzicht, vordert de reis gestaag. Na 4 uur rijden hebben we nog niet eens 250 km gereden. We waren er min of meer vanuit gegaan toch minstens wel 90 km per uur te kunnen halen.

We pauzeren even aan een meer om wat te eten. De twijfel begint toe te slaan of we Storuman wel zullen halen vandaag. Zou de planning bij de 3e dag al mislopen? Dat was toch niet helemaal de bedoeling! We blijven optimistisch, ondanks dat we 's middags een paar flinke plensbuien hebben die het autorijden niet makkelijker maken. Een kleine aantekening bij deze plensbuien is wel dat ze uit wolkjes komen waarvan je denkt "mwah, is dat witte pluisje daar in de lucht een wolkje??" In Nederland heet dit een klein schapenwolkje of wattenpluisje… daar valt geen regen uit. Nou in Zweden dus wel… en hoe! Ze duurden overigens niet langer dan 5 minuten. En daarna weer volop zon!

Onze angst om Storuman niet te halen bleek ongegrond. 's Middags konden we flink doorrijden met zo'n 110 km per uur en zijn we rond 18:15uur op de camping in Storuman aangekomen. Hier stonden we met de tent bij een prachtig meer met héél veel vliegjes en muggen!! Grrrrrr… Voor het eten zijn we snel nog even gaan zwemmen. Het was zo warm!! Dit hadden we echt niet verwacht! 's Avonds hebben we, na het culinaire hoogstandje van macaroni met spaghettisaus en knakworst, onder het genot van een glaasje wijn genoten van de ondergaande zon en toen vroeg naar bed.

 

·        Dag 4: dinsdag 3 augustus, Storuman - Hamaroy (Noorwegen)

 

Vandaag nog vóór 9 uur gaan rijden na ons standaard ontbijt van crackers met kaas / jam / hagelslag / cervelaat. We hadden de optimistische hoop vanavond in Andenes aan te komen waar we de walvistocht zouden gaan doen. Dit verliep toch echt even anders!

 Ten eerste ging er al het een en ander leeg of kapot. Dit zorgde niet echt voor vertraging, maar toch wel voor frustratie. En eerste begaf 't massagekussen het. We hadden een massagekussen bevestigd aan de passagiersstoel. Op een gegeven moment kwam er een massage-element bijna door de stoffering van het kussen. Wat dus 'lekker' in je rug poert. Dat zit dus voor geen meter. Na enkele mislukte chirurgische ingrepen (om dat element weer goed te zetten) besloten het kussen als kapot te beschouwen. Daarna ging de batterij van Bianca d'r fototoestel leeg, daarna de batterij van Jan z'n fototoestel en tenslotte ook de batterij van de digitale camera. (Omdat we niet wisten of we vóór de walvistocht nog elektriciteit zouden hebben, wilden we de 2e batterij van de digitale camera niet gaan gebruiken). We hadden dus geen werkende fototoestellen meer!! Bij een benzinestation, waar we toch moesten tanken, konden we gelukkig nieuwe batterijen kopen.

Wij weer met frisse moed op pad. We lagen achter op schema, maar na gisteren, toen bleek dat we nog ruim op tijd zijn aangekomen op de plaats van bestemming, waren we nog optimistisch. Tot… de wegopbreking vlak voor de Noorse grens. We hadden onze bedenkingen over het effect van dit wegdek op de auto. Het was werkelijk waar een puinhoop vol zand en stenen waar geen eind aan leek te komen. Was de auto nog heel?? De auto heeft zich keurig netjes gedragen!

 Vlak daarna zijn we Noorwegen in de bergen binnen gereden. Deze bergen vertraagden wel enorm! In plaats van rechtdoor rijden, bleven we maar in haarspeldbochten rijden. Berg op en berg weer af om jawel… de volgende berg weer op te rijden met allemaal nieuwe haarspeldbochten. Vijf uur na vertrek waren we 325 km verder en stonden we op de poolcirkel met ongeveer 30°C. De naam 'poolcirkel' doet toch vermoeden dat 't er koud is, althans… bij ons wel. Het was echt loei warm in de auto. Maar wat waren we trots dat we daar stonden.

 We liepen nog steeds achter op schema dus wederom kwam de realisatie dat de voorbedachte eindbestemming voor vandaag niet haalbaar zou zijn. Na de poolcirkel schoot het rijden nog steeds niet op en dat frustreerde behoorlijk. We gingen steeds agressiever rijden, waarbij degene die niet reed, echt wel het idee kreeg dat-ie in een achtbaan zat daar op die smalle bergwegen. Wat een narigheid. We begonnen het rijden allebei zat te worden (en werden langzaam chagrijnig) tot het moment dat we die ene bewuste bocht door kwamen, met die ene bewuste steile helling naar beneden, die ene bewuste Noor die achter ons zat te prikken en die ene bewuste agent met z'n lasergun die ineens voor je auto springt! Aangehouden door de Noorse politie (kan het erger?). 17 km te hard op een weg waar je 80 mag… en een fikse boete van een paar honderd euro! Allebei chagrijnig van hier tot Jericho!! Nu dan dus maar echt heel snel (maar niet harder dan 80 km per uur) op zoek naar een overnachtingplaats!!

 Wat waren we deze dag zat zeg. Gelukkig vonden we redelijk snel een camping met relatief goedkope hutjes (soort tuinhuisjes) waarin we elektriciteit, een koelkast, een elektrische kookpit en 4 bedden tot onze beschikking hadden! Een hele opluchting dat we in ieder geval niet een uur bezig hoefden te zijn met de tent opzetten. We hadden na 9,5 uur in de auto te hebben gezeten slechts 545 km gereden. De walvisjes moesten nog maar even wachten tot morgen (??)… of misschien zelfs overmorgen. Het was heel moeilijk afstand en tijd in te schatten door de bergen, de haarspeldbochten, en het (ook voor Noorse begrippen) te warme weer. Let wel: onze voorzorgsmaatregelen van regenlaarzen, poncho's en regenpakken waren dus echt compleet overbodig! J

 

·        Dag 5: woensdag 4 augustus, Hamaroy - Andenes (Noorwegen)

 Het wordt tot nu toe iedere ochtend vroeger dat we in de auto zitten. Vanmorgen was 't even na half 9. Het weer is weer goed! Wel zit er vorst in de grond. Het was de hele nacht licht! We zitten immers boven de poolcirkel. Echt heel bizar. Om half 3 's nachts is het nog net zo donker (of licht?) als toen we om half 11 ons bedje in kropen.

 We gaan weer met frisse moed rijden. Wetende (of hopende?) dat we Andenes gaan bereiken vanavond. Die boete van gisteren laten we maar voor wat-ie is: dat zien we in Nederland wel.

 Vandaag kwamen we voor de 2e keer schapen tegen op de weg. Die liggen daar gewoon lekker schaap te zijn al kauwende op een polletje gras. Wat een simpele beesten, erg lachwekkend! Dat er auto's voorbij rijden met 80 km per uur interesseert ze niet (lekker eigenwijs).

 Na een klein uur rijden, werd onze verbazing geschept dat de weg ineens ophield en dat we een pontje moesten oprijden om onze route te kunnen vervolgen. Dit tochtje duurde een klein half uur, maar was wel ontzettend mooi.

In Narvik (een wat grotere plaats in het noordelijke deel van Noorwegen) hebben we even geshopt en boodschappen gedaan. Daarna weer verder richting Andenes. Zou het nog ver zijn?? De reis vordert gestaag, maar we komen in ieder geval vooruit! Rond 16:30uur, zo'n 50 km voor Andenes slaat het weer helemaal om. Het wordt zwaar mistig. Andenes is het noordelijkste puntje van de eilandengroep Lofoten. Je zou dit eiland kunnen zien als een soort pier in zee. Andenes wordt dus omringt door water, vandaar de mist. Maar als hier mist hangt, hoe is dat dan op zee?? En kunnen we dan wel walvissen zien? Naarmate we dichterbij Andenes kwamen, werd het zicht toch wel beter en de mist wat minder dik. We zagen bordjes staan met campings, maar we besloten toch eerst door te rijden naar het kantoor waar we ons in konden schrijven voor de walvistocht. Daar kwamen we aan rond 16:30 en we konden gelijk de volgende dag al mee met een tocht! Wat een geluk!

We reden weer terug naar de bordjes van de campings, zo'n 5 km onder Andenes, waar we uiteindelijk ons tentje hebben opgezet. We hebben vandaag zo'n 440 km gereden om hier te komen.

 

·        Dag 6: donderdag 5 augustus, Andenes (Noorwegen)

De grote dag is dan eindelijk aangebroken. Zullen we vandaag dan echt walvissen gaan zien?? We zijn vrolijk gestemd, maar ja, dat is voor later. We staan op een ietwat vreemde camping, waar geen receptie bij is. En elke dag komt er een verdwaalde Noor langs om de contributie op te halen. Het is een jongen die net uit een boek van Astrid Lindgren is komen lopen en waarvan je zou zeggen dat-ie iets te veel optrekt met Pipi Langkous. Nadat hij bij ons z'n geld had gehaald, trok hij zijn schoenen uit en liep over het grasveld naar het schelpenpad die hij op z'n bloten voeten betreedt. Opeens lijkt het Noors erg begrijpelijk, wanneer hij een paar pijnlijke woorden uitschreeuwt. Hij vervolgt vloekend zijn weg en wij gaan verder met de geneugten van de vakantie.

 

 

 

 

 

We maken gebruik van het sanitair van de plaatselijke voetbalvereniging. Voor de mannen houdt dit in dat het gezamenlijk douchen is met alle nationaliteiten om je heen, die onder het douchen gezellig een kletspraatje maken. Een Noor die ook op vakantie is, begint een verhaal dat hij ook in Nederland is geweest. Hij beweert ook een paar Nederlandse woorden te spreken. Vervolgens spreekt hij me in het Duits aan, jammer. Ik heb maar een compliment gemaakt dat de uitspraak perfect is. "Rare jongens die Noren". J

Voor de dames werkt het weer anders: Er is maar 1 douche, 1 wastafel en 1 toilet, die alle drie afgesloten worden door één gezamenlijke deur. Als er dus gebruik wordt gemaakt van de douche, zijn het toilet en de wastafel ook niet meer bereikbaar. Waardoor er dus 's morgens en 's avonds wachtrijen ontstonden. Zit ik daar even niet op te wachten! Wat dat betreft hadden de mannen het beter hoor.

 

Hoewel het overdag lekker warm is, kan de nacht verraderlijk koud zijn. De ochtend lijkt zelfs nog kouder. De camping waar we staan, ligt tussen een berg en de Atlantische Oceaan. Aan de Atlantisch Oceaan ligt een fantastisch wit zandstrand, wat je eigenlijk alleen op een eilandje aan de stille Oceaan zou verwachten.

 We hebben uitgeslapen en als we wakker worden schijnt de zon net over de berg. We beginnen met ons heerlijke ontbijt. En een vers bak koffie en thee. We hebben alle tijd, we hoeven pas om 15.30uur in Andenes te zijn voor de start van het walvisavontuur.

De zon  staat al wat hoger boven de berg en begint al lekker te branden. De zeedamp die een dag eerder ons het uitzicht belemmerde en waardoor de walvisvaarders een dag eerder niet meer uitvoeren, heeft plaatsgemaakt voor een prachtige heldere dag. Eerst lekker zonnen en lezen dus. Het aangename met het nuttige combineren.

 Voordat we aanstalten maken om richting de walvistocht te vertrekken maken we nog een allerheerlijkst lunchpakket klaar, waarvan we de ingrediënten 30 km verderop, eerder vandaag bij een plaatselijke buurtsuper hadden ingekocht. Volgens een niet nader te noemen vrouwelijk persoon was er in de richting van waar we die dag te voor vandaan kwamen een winkeltje op nog geen 5 km afstand van de camping. Tja dat waren er toch echt 30 (detail?). Gelukkig hadden we de reisroute verder van te voren goed uitgestippeld.

 Aangekomen bij de walvistocht, hadden we nog voldoende tijd om wat rond te lopen en het plaatselijke kunstzinnige museum annex VVV kantoor te bezoeken. In dit museum waren allerlei vage kunstvoorwerpen te bewonderen. De foto's daarentegen waren wel mooi.

 Rond kwart over drie zijn we weer richting het gebouw van de walvistocht gelopen. We hebben ondertussen al een reispilletje ingenomen. Ondanks het mooie weer willen we op deze dag uiteraard niet ziek worden. Onze groep wordt bij elkaar geroepen. En we zijn er helemaal klaar voor. Er zijn 4 tolken aanwezig er wordt in het Noors, Duits, Engels en Spaans gesproken. We krijgen allereerst een reispilletje aangeboden, hoewel deze gratis zijn en wij als Nederlander te boek staan, laten we deze toch maar links liggen. Eén pilletje is immers genoeg. Daarna maken we een begin met de excursie die intern wordt gegeven in de kleine tentoonstellingsruimte. We zien de botten liggen van een potvis (sperm-whale) en er wordt van alles uitgelegd.

Na de tour op het vaste land gaan we eindelijk beginnen met het echte werk. We gaan naar de boot. Deze is redelijk groot en er passen dan ook veel mensen op, o.a. een bus met Spanjaarden. Daarnaast is er ook een Duitse filmploeg aanwezig, die jongerenreizen moet gaan aanprijzen.  De boot vaart uit, we varen naar open zee. Na ongeveer één uur varen ging de boot wat langzamer. We zitten in het gebied waar de walvissen zich ophouden. Via de sonar van de boot, vangen we het signaal van een walvis op! Er zit er dus 1 in de buurt. Wanneer de Walvis duikt om te gaan vissen, maakt hij een klikkend geluid. Dit kan met de sonar van het schip worden opgevangen. Indien het klikken stopt, zwemt de walvis naar de oppervlakte. Opeens een hoop tumult, er verschijnt een walvis. Dit is natuurlijk het moment waarvoor we, onder andere, helemaal naar Andenes zijn gereden! Het is een hele verschijning want deze walvis is echt heel erg groot (zo'n meter of 18 in totaal). Hij blijft ongeveer een kwartier aan het oppervlak drijven. Dan worden we gewaarschuwd door de 'gidsen'. De walvis gaat duiken. Dit is echt het mooiste moment… Bij het duiken zie je de enorme staart boven water komen om vervolgens zonder spetteren onder water te verdwijnen. Uiteindelijk hebben we 4 unieke walvissen gezien, allemaal erg groot en indrukwekkend. Rond 20:30u varen we weer terug naar de haven van Andenes. Wat een ervaring!! We zijn allebei totaal verbouwereerd en kunnen eigenlijk niet bevatten dat we echt walvissen hebben gezien!!

 

·        Dag 7: vrijdag 6 augustus, Andenes - Hamaroy (Noorwegen)

Vanmorgen weer vroeg opgestaan om Andenes te verlaten en langzaam, met een enorme toeristische route terug naar huis te rijden. We zijn rond 8:45u weer gaan rijden en het maakte ons niet meer zoveel uit waar we uit zouden komen. We waren pas een week onderweg, dus we hadden nog ruim anderhalve week de tijd om thuis te komen! Tot nu toe hebben we zo'n  3500 km gereden.

Onderweg hebben we even boodschappen gedaan in Sortland en onze ansichtkaarten naar het thuisfront in de brievenbus gegooid. Aangezien ons Noors niet echt geweldig is, hebben we voor de zekerheid maar even nagevraagd in welke gleuf de kaarten naar Nederland moesten. Alles zou goed komen, hoopten we maar.

Vandaag is het eigenlijk een beetje prut weer. Het regent de hele ochtend al. We worden er een beetje treurig van, want het rijdt niet zo lekker met regen. We rijden bovendien ook nog eens hoog in de bergen. Door de bewolking die, voor ons, nu erg laag hangt is de luchtdruk niet te harden. We worden hier allebei eigenlijk behoorlijk ziek van: zere ogen, zere oren, hoofdpijn enzo… Lekker als je nog een paar honderd kilometer moet rijden! We doen het dus maar rustig aan, stoppen wat vaker dan we hiervoor gedaan hebben en we rijden nu per persoon niet langer dan anderhalf uur achter elkaar. Ondanks dit weer genieten we wel van het uitzicht. We rijden noodgedwongen over hetzelfde stuk weg als waar we op de heenweg reden. Er is maar 1 weg richting Andenes. Nu met de bewolking ziet het gebied er toch weer heel anders uit!

 Rond 14:45u was het weer eens tijd om flink te gaan shoppen in Narvik. Ze hebben hier een grote overdekte winkelplaza met allerlei verschillende winkels. We hebben leuke souveniertjes gekocht, maar helaas geen nieuwe klapstoeltjes. De 2 klapstoeltjes die we hadden meegenomen, hebben het helaas begeven in de hitte van deze strijd. Bianca zakte de 3e dag in Storuman al door het stoeltje en daarna is Jan er ook nog eens 4 keer doorheen gegaan. Dat stoeltje doet het dus gewoon echt niet meer nu. Maar helaas in Narvik hebben ze geen klapstoeltjes (GRRR!!).

 We zijn allebei moe, omdat we niet veel geslapen hebben. Gelukkig naderen we het veerpontje weer waar we op de heen weg ook al gebruik van hebben moeten maken. We kunnen even een half uurtje uitrusten en daarna op zoek naar een slaapplaats.

 Rond 18:15u komen we aan op dezelfde camping in Hamaroy als waar we een paar dagen geleden, op de heenweg, ook al geslapen hebben. We huren een hutje om maar weer 'es fatsoenlijk te kunnen slapen en om alle batterijen op te kunnen laden! Jemig wat is elektriciteit toch handig. We hebben vandaag zo'n 427 km gereden.

 

·        Dag 8: zaterdag 7 augustus, Hamaroy - Levong (Noorwegen)

Gossie, het is weer weekend! Niet dat wij daar veel van merken, maar het is toch iets rustiger op de weg. (Waar je normaal gesproken 3 auto's tegenkomt, zien we er nu nog maar 1 in een uur. Het is dus dramatisch veel rustiger J.)

Vandaag rond 9:00u weer gaan rijden. Het is nog steeds zwaar bewolkt, maar wel droog. Wederom verandert de luchtdruk constant. Omdat we nu weer een stuk lager zitten dan gister, hebben we er nu minder last van.

Vandaag is er niet veel bijzonders gebeurd. We zijn de poolcirkel weer over. Het zal dus weer normaal donker gaan worden 's avonds! Toen we Mo I Rana voorbij waren, zijn we een weg gaan volgen waar we op de heenweg niet gereden hebben! We gaan dus een, voor ons, nieuw deel van Noorwegen in!

We hebben rond 15:30u een pontje genomen van Nesna naar Levong. Een uurtje later (en zo'n 374 km verder dan waar we vanmorgen waren) vonden we een camping aan een fjord. Hier hebben we een vissershuisje gehuurd aan het water. Het spullen uitpakken verliep helaas niet zo soepel. Jan tilde een krat met eten en drinken uit de auto om binnen neer te kunnen zetten. Helaas… de bodem stortte in elkaar waardoor dus alles in de modder (al dan niet stuk) op de grond viel. We konden sowieso een fles rosé gelijk al weggooien. Deze was kapot gevallen. Verder ook een pak rijst die helemaal doorweekt van de modder was. En het krat zelf. Allemaal stuk. De rest was erg vies, maar dat viel nog wel schoon te maken. Uiteindelijk hebben we er wel even smakelijk om kunnen lachen.

Nadat we de rest van onze spullen hadden uitgepakt, zijn we even de pier opgelopen om van het uitzicht te kunnen genieten. Hier kwamen we per toeval een Nederlands gezin tegen die aan het vissen waren. Tot 2x toe slaagden zij er zelfs in om zeesterren aan de haak te slaan in plaats van vis! Toch best knap!

Later op de avond hebben we in deze fjord dolfijntjes (bruinvissen) zien zwemmen. We werden gewaarschuwd door het Nederlandse gezin en we zijn uiteraard gelijk gaan kijken. Wat een mazzel hebben we toch! Een paar dagen nadat we de walvissen hadden gezien, kwamen we nu een paar dolfijnen tegen.

We waren alle 2 behoorlijk onder de indruk van alles wat we tot nu toe hadden gezien en meegemaakt. Het leek allemaal niet erg realistisch voor ons. We verkeerden in een staat van een soort ongeloof. Door middel van de foto's van de digitale camera terugkijken, moesten we onszelf overtuigen van het feit dat we ECHT walvissen hebben gezien en dat er ECHT dolfijnen waren in de fjord.

 

·        Dag 9: zondag 8 augustus, Levong - Steinkjer (Noorwegen)

Vandaag zijn we rond 9 uur van de camping bij de fjord weggereden. We rijden nu eigenlijk steeds verder Noorwegen in. We gaan weg bij de kust en dus is het landschap ook enorm veranderd in vergelijking met het landschap van boven de poolcirkel. Daar was het rotsachtig en hier mooie bergen met ontzettend mooie fjorden. Het weer is echt geweldig! Het zonnetje schijnt weer en het wordt dus weer lekker warm. Nu we de walvissen hebben gezien rijden we een willekeurig gekozen route die we 's avonds bepalen voor de dag erna. We zien wel waar we uiteindelijk uitkomen. We willen in ieder geval naar Trondheim en uiteindelijk uitkomen in Oslo. Hoe we daar komen maakt ons niet zo veel uit! We doen het rustig aan, we hebben ruim de tijd om uiteindelijk voor 17 augustus weer thuis te zijn. Vandaag hebben we dan ook niet veel bijzonders gedaan.

Rond een 16:00 uur kwamen we aan in Steinkjer, wat zo'n 125 km boven Trondheim ligt. We hebben zo'n 397 km gereden en we vinden het wel goed voor vandaag. We hebben speciaal een camping gezocht aan het water, wat niet echt meeviel. Maar het is zo verschrikkelijk warm in de auto dat we afkoeling nodig hebben! We worden loom en zijn toe aan een verkoelend badje. Dit verkoelend was dan ook echt verkoelend, want ondanks dat de temperaturen de afgelopen dagen echt de pan uit rijzen, blijft het water, waar je ook komt, best wel koud! Na een klein akkefietje met een Noors grietje dat net d'r rijbewijs had en die bijna onze tent aan gort reed, hebben we deze dag relaxt afgesloten met een goed boek.

 

 ·        Dag 10: maandag 9 augustus, Steinkjer - Oppdal (Noorwegen)

Vandaag maar eens lekker uitgeslapen. We hebben tenslotte geen haast. Eén ding is wel zeker: Vandaag gaan we naar Trondheim!! 125 km rijden, moet lukken in een paar uurtjes! Rond kwart voor tien zijn we bepakt en bezakt begonnen aan onze rit naar deze mooie stad. Al snel kwamen we uit op de tolwegen rondom Trondheim. In totaal hebben we zo'n 35 kronen betaald. Omgerekend nog geen €4,5. Viel dus allemaal weer 100% mee! Toen we eenmaal in de stad reden, gingen we maar op zoek naar een parkeergarage. Vlak voordat we er één gevonden, werd Jan tijdens het rijden ineens gestoken in z'n rug door één of ander naar beest! Hij kon wel door de grond zakken van de pijn. Het enige wat Bianca zag, was dat er een 'dingetje' met een bochtje naar beneden stortte na de steek. Lekker wazig dus. In de parkeergarage hebben we maar even EHBO toegepast. We hadden een ontgiftigingsspuit bij ons, waarmee je het gif uit de huid kan zuigen! Wat een uitkomst! Jan kwam er met een klein bloedblaartje vanaf. Toen we eenmaal thuis waren en de auto aan het uitladen waren, vonden we een dode hommel onder de passagiersstoel. Die was dus gecrasht nadat hij Jan had gestoken in Trondheim! Mysterie opgelost…

 

In de stad zelf hebben we een wandeling gemaakt, volgens een vaststaande wandelroute die we in één van onze informatie boekjes over Noorwegen hadden gevonden. Het weer zat echter niet mee. Gevoelstemperatuur was zo'n 30º. Echt heel rot! Want dat is natuurlijk geen weer om uitgebreide wandelingen te gaan maken. De route hebben we dus ietwat ingekort. We hebben wel hele mooie plekken en hele rare verkeersborden gezien! We genoten volop! Uiteindelijk zijn we weer een winkelplaza ingegaan om even te shoppen. Bij een soort van luxe Blokker (die daar geen Blokker heet) hebben we dan eindelijk 2 nieuwe klapstoeltjes gekocht!! De oude hebben we maar in de parkeergarage achtergelaten! Die pasten niet meer in de auto. En bovendien wat moesten wij er nog mee?? Wij waren allang blij met de nieuwe! Halverwege de middag zijn we maar weer in de auto gaan zitten om verder te rijden. Rond 16:30 uur hebben we er zo'n 227 km opzitten en komen we per toeval een ANWB-erkende camping tegen in de buurt van Oppdal. We waren eigenlijk allebei behoorlijk futloos geworden door het warme weer en zetten dus met tegenzin de tent op. Maar goed… we hadden geluk: er was een zwembad met een glijbaan(tje) met natuurlijk water!! Lekker relaxen en afkoelen dus! Bianca vond het wel een stoer idee om van dat (spiraalvormige) glijbaantje af te gaan. En ging dus ook! Tot… ze klem kwam te zitten in de eerste bocht! Dat zeikstraaltje water wat er doorheen liep, kon er niet voor zorgen dat ze naar beneden gleed! Jan stond ondertussen te schateren van de lach, terwijl Bianca zichzelf door de overige bochten probeerde te persen! Wat uiteindelijk met een aantal striemen met goed gevolg is afgerond. :) Geen goed idee voor een volgende keer! Doen we dus ook maar niet meer…

 

De grootste 'lol' van het bivakkeren op deze ANWB-erkende camping was wel dat-ie langs een spoor- en snelweg lag. Op die weg hadden wij ook gereden toen we bij de camping aankwamen, maar dat spoor was ons nooit opgevallen. Echter… 's nachts reed er dus ieder half uur een goederentrein met veel kabaal voorbij en scheurden er vrachtwagen langs. Van lekker slapen kwam dus niet zo gek veel! Bovendien moesten we voor iedere minuut warm water, vanuit de openbare voorzieningen, ook nog eens behoorlijk wat geld betalen. Zelfs voor je afwaswater! Wat een snert ANWB-erkende camping zeg!! Ze weten wel wat ze uitzoeken!

 

 

 

 

·        Dag 11: dinsdag 10 augustus, Oppdal - Maurvangen (Noorwegen)

Vanmorgen een moeizame start gehad. We waren allebei behoorlijk moe van de slechte nachtrust en hadden eigenlijk helemaal geen zin om weer die tent in te moeten pakken om 'em vanavond weer op te moeten zetten. We hadden onszelf dan ook voorgenomen maar weer eens een hut te gaan zoeken op de volgende camping! Die tent wordt waardeloos. Gemiddeld zijn we zo'n 5 kwartier bezig met opzetten en een uurtje om af te breken! En dat (bijna) iedere dag. Daar hadden we dus echt geen zin meer in. En het vooruitzicht dat we 'em vanmorgen weer af moesten breken, stemde ons geen goed. We bleven dus nog maar even op ons luchtbedje liggen lezen! Even relax, even nix.

Om half 11 waren we dan toch echt weer klaar voor vertrek. We zouden wel zien waar we uit zouden komen vandaag. Het maakt allemaal niet zo gek veel uit, we hoeven niet echt ergens heen. Om 15:00u, dus zo'n 4 uur na vertrek, hebben we 213 km gereden (echt met een slakkengangetje gereden). We vinden het wel weer goed voor vandaag en zoeken een camping met, het liefst, hutjes. Dat valt echter niet mee in dit deel van Noorwegen. Of alles zit vol, of het is niet te betalen. Toch maar weer de tent opzetten! Hier werden we dus niet bepaald gelukkig van. Maar goed, het moet maar. We moeten toch ergens slapen! We stonden langs een rivier met waterval. Dus nadat we de tent hadden opgezet, wilden we daar wel eens een kijkje gaan nemen. Op onze slipper (stelletje helden) liepen we het water in. Wat dus echt ijs-, maar dan ook echt letterlijk, ijskoud bleek te zijn. Puur smeltwater! Argh, alleen gekken wagen zich daarin! Onze voetjes dreigden te ver-ijzen! En we wilden hier nog wel lekker in gaan zwemmen!! Daar hebben we maar vanaf gezien. Helaas… geen verkoeling dus bij dit, wederom, ontzettend warme weer! Ook op deze camping is verder niet heel veel te beleven. Behalve een hoop ongedierte. We besluiten 's avonds dus maar lekker te relaxen bij de tent.

 

·        Dag 12: woensdag 11 augustus, Maurvangen - Lillehammer (Noorwegen)

Vannacht was het echt ontzettend koud!!! We hadden ons dus echt nog dikker aangekleed dan we normaal gesproken doen. Toen de zon vanmorgen vroeg eenmaal boven de bergen uitkwam, was het echter niet te harden in de tent van de warmte! Een aantal kleren dus maar weer uit! We proberen nog wat te slapen. We zijn vermoeid en zonder slaap wordt dat niet beter. Voordat we weer weggegaan zijn richting Lillehammer hebben we onze voorraadkratten nog maar eens nagekeken. De 3 kratten die we hadden, konden we reduceren tot 2! Meer ruimte in de auto, dus ook meer ruimte om de stoelen wat verder naar achter te zetten om wat lekkerder te zitten! We zijn gezegend!

Vandaag hebben we onze enige misser van de vakantie begaan. We zijn rond 12:00 uur vertrekken en al snel bleek dat we zo'n 33 km totaal de verkeerde kant opgereden zijn!! En dat allemaal… omdat we 1(!!!) bordje over het hoofd hebben gezien! Het uitzicht was leuk, maar omdat verdere bordjes maar uitbleven van de plaatsnaam die ons min of meer richting Lillehammer zou leiden, hadden we toch een schaapachtig vermoeden dat we niet helemaal op de juiste weg reden. Met een 20 jaar oud wegenboek van de Shell (meegenomen uit Nederland) hebben we weten te achterhalen waar we waren toen we vertrokken en hoe we daar vandaan gereden zijn. Op die manier konden we dus ook achterhalen waar we wel hadden moeten rijden. Dat was dus niet op de weg waar we stonden! Uiteraard kom je weer niemand tegen. Dus je moet het allemaal maar zelf uitzoeken! We moesten dus terug! Maar hoever?? Dat wisten wij op dat moment ook niet! Dat bleek dus zo'n 33 km te zijn. Klein detail (Wie rijdt er nou in vredesnaam 33 (!!) km de verkeerde kant op?? Tja… wij dus!). Toen we weer terug waren op de kruising waar we verkeerd gereden waren, zijn we nu maar wel de juiste afslag ingegaan. Hoopten we althans. Gelukkig kwamen we toen wel de borden tegen die we verwacht hadden tegen te moeten komen! Pffiew… We zaten dus goed!

 

Toen we in Lillehammer aankwamen was het vrij moeilijk een camping te vinden. Vanaf de 'snelweg' hadden we een bordje zien staan met camping. Toen we die volgden, kwamen we bij een McDonalds uit met een groot parkeerterrein… Maar geen camping! Wij dus maar weer terug de snelweg op en een andere afslag genomen. We kwamen bij een hele smalle brug uit, waar je ook maar met 30 overheen mocht en waar 2 auto's echt maar net aan langs mekaar heen konden rijden. Wij daar toch maar overheen. Aan het eind van de brug stond een bordje met camping linksaf. Echter, aan de rechterkant hadden we ergens in de verte een camping zien liggen. Maar hoe kom je daar dan? En waarom staat dat bord dan naar links?? Aangezien Bianca achter het stuur zat, besloot zij toch maar de borden te volgen en naar links te gaan! Na 10 minuten 'campingbordjes' gevolgd te hebben, kwamen we weer bij die McDonalds uit met dat parkeerterrein!! Argh… Daar was toch echt GEEN camping!! Wij weer terug naar de snelweg om vervolgens weer dezelfde afslag te nemen waar we net ook al vanaf gegaan waren. Wij weer die hele smalle brug over om vervolgens naar rechts te gaan richting de camping die we vanaf de brug konden zien liggen. Dit bleek een nog stommere fout te zijn! We kwamen in één of andere smalle achterstandswijk uit met onwijs steile hellingen en smalle straatjes. GRRRR… Zo kwamen we dus ook NIET bij de camping uit. Wij maar weer terug naar het kruispunt met het bordje camping naar links. Vandaar uit zijn we maar weer naar een hoofdweg gereden. Volgens onze wegenkaart die we bij ons hadden, moest er ergens in de buurt een B-weg zijn waar een aantal campings langs moesten liggen. Maar hoe kwamen we daar dan?? Na een aantal keer Lillehammer in de rondte te zijn gereden en in totaal zo'n 5 keer dat bruggetje over te zijn geweest, kwamen we inderdaad eindelijk eens bordjes tegen met de naam van die bewuste B-weg!! Toen we daar ongeveer al een kwartier opreden, hadden we nog steeds nergens campings gezien! Terwijl er volgens de wegenkaart toch wel een behoorlijk aantal moesten zijn. Hmmz… Zaten we dan toch niet op de juiste weg?? Toch maar weer een stukje doorrijden!! Dat stukje werd wederom een kwartier toen we eindelijk de eerste camping zagen liggen!!! We sloegen rechtsaf het terrein op. We kwamen uit bij een soort van lokethuisje wat volgens ons de receptie zou moeten zijn. Hier hing een briefje aan het raam. Ze waren gesloten, maar we mochten gerust onze tent opzetten of een leeg huisje betrekken. Als de sleutel in de deur zou zitten, dan stond het hutje nog leeg. Het geld zou later opgehaald worden. Met daaronder keurig netjes een tabel met de prijzen voor het opzetten van je tent, camper of het betrekken van een 4 of 8 persoons hutje. Rare boel hier! Toch maar besloten hier te blijven. We reden richting de hutjes en er bleek maar 1 bezet te zijn! Wij betrokken dus een ander 4 persoons hutje! Toen we onze spullen hadden uitgeladen, gingen we even een kijkje nemen op de rest van het terrein. De openbare voorzieningen lagen op 30 meter afstand. Dus dat was wel erg lekker! Op het terrein van de camping, waar tenten en campers zouden moeten staan, stonden ergens heel in de verte 3 tenten en 2 campers. Het was hier behoorlijk uitgestorven! Maar dus wel lekker rustig! We hebben vandaag zo'n 324 km gereden om hier te komen. En we zouden waarschijnlijk ook iets langer blijven dan 1 nacht. Morgen zouden we naar Lillehammer gaan om even te winkelen en om het Olympisch Stadion te bekijken waar in 1994 de Olympische Spelen zijn gehouden.

 

's Avonds toen wij allang al in bed lagen en het echt behoorlijk donker was door alle bomen die om het huisje heen stonden, werd er ineens op de deur geklopt! Jan vroeg zich ernstig af of Bianca die herrie maakte. Waarom zou ze?? Ze lag bovenin het stapelbed en Jan onder. Jan zich dus maar snel aangekleed toen er ook al op het raampje werd geklopt! Het bleek de eigenaar te zijn van de camping. Die kwam z'n geld halen! Oow ja, zo werkt dat hier dus! Rare boel!

 

·        Dag 13: donderdag 12 augustus, Lillehammer (Noorwegen)

Vannacht lekker geslapen in ons hutje. Toen we eenmaal opgestaan waren, viel het ons op dat het echt angstvallig stil was om ons heen. Toen we buiten stonden werd ons duidelijk waarom. Iedereen die een dag eerder nog op de camping stond en die mensen die dat andere hutje hadden gehuurd, waren vertrokken. Er was ook niemand meer bijgekomen, dus we waren maar met z'n tweetjes!! Heel bizar!

Vandaag stond op de planning om naar Lillehammer te gaan om het Olympisch Stadion te bekijken en om even te winkelen. Eerst maar es douchen en ontbijten. Het douchen ging goed, het ontbijten wat minder. Ontbijten lijkt simpel… maar het kan ook levensgevaarlijk zijn! We hadden en blik boterhammenworst meegenomen en we vonden het tijd worden om die maar eens open te gaan maken. Blikopener hadden wij bij ons, maar de deksel bleef op 2 punten hangen, waardoor hij dus niet helemaal los was. Jan was de held en probeerde die deksel wel los te wringen. Tot… hij in z'n hand sneed! Gelijk bloeden van hier tot Tokio. Jan ging dus naar de kraan in de openbare voorzieningen en Bianca dook de auto in op zoek naar de EHBO-trommel. We hadden gelukkig zelf ook andere EHBO-troep bij ons dus genoeg spul om de wond even te verbinden. Bianca, de held op sokken bij dit soort gevallen, heeft de wond schoongemaakt en verbonden. Zonder daarbij flauw te vallen!! Omdat het bloed na 2 tellen al door het gaasje heen kwam, hebben we toch maar besloten snel een dokter op te gaan zoeken! We hebben de ontbijtspullen letterlijk naar binnen gegooid en zijn in de auto gestapt om het dichtstbijzijnde dorpje te zoeken. Vlak voor de afrit naar de camping hadden we een kerkje zien staan… en waar kerkjes zijn, zijn mensen en is een dorp. En dat klopte ook! Bij een benzine station hebben we de weg naar de dokter gevraagd. Die bleek honderd meter verderop te zijn! Wauw… binnen 5 minuten dus een dokter gevonden in een land waar je echt geen hol begrijpt van de taal en waar je absoluut de weg niet weet! De man in kwestie was alleraardigst en stukke goedkoper dan in Nederland! Jan heeft zich groot gehouden toen de wond gehecht moest worden! Bianca, daarentegen, is de behandelkamer maar uitgelopen. Al die gore praat over of het zeer doet enzo vond ze maar niets. Gelijk kwam de assistent en later ook de dokter achter haar aan of alles wel goed ging. Hèhè… met haar was niets aan de hand en met Jan uiteindelijk ook niet. We waren eigenlijk zo weer klaar. Alleen ja… we hadden nu wel een gehandicapt handje tot het eind van de vakantie. De hechting mocht er pas na 10 dagen uitgehaald worden en dan zouden we al thuis zijn!

 Toen we weer terug bij het hutje waren, hebben we ons ontbijt maar afgemaakt. Daarna zijn we naar het Olympisch Stadion vertrokken, wat echt super groot en hoog was! Was wel grappig om te zien vanaf de skischans! Daarna zijn we het centrum van Lillehammer ingegaan om te kijken of er nog iets te winkelen viel. Niet dus! Viel tegen. Ze hadden wel wat winkeltjes, maar de souveniertjes waren daar zo verschrikkelijk duur dat dat niet meer leuk zou zijn voor een souveniertje. We hebben dus alleen wat noodzakelijke boodschappen gedaan en zijn teruggegaan naar de camping waar nog steeds niemand bijgekomen was. De rest van de dag hebben we lekker gerelaxt in de zon! We zouden nog lekker een nachtje hier blijven. Een van de weinige campings waar we 2 nachten hebben geslapen!

 

·        Dag 14: vrijdag 13 augustus, Lillehammer - Hølen (Noorwegen)

Rond 10 uur zijn we vertrokken van de leegstaande camping. We gaan vandaag via Hamar naar Oslo. Bianca wilde langs Hamar om het schaatsstadion te kunnen bekijken. Jan was er al eens geweest, maar dat mocht de pret niet drukken. Dit omgekeerde Vikingschip zag er erg mooi uit van buiten… en van binnen! Binnen werd er volop geschaatst. Iets wat wij niet verwacht hadden, hartje zomer. Na een rondje gelopen te hebben, zagen we ineens tot onze verbazing Rintje Ritsma voorbij glijden! Hij was aan het trainen!! Na een paar foto's gemaakt te hebben, vonden we het wel weer genoeg. Het was echt ijskoud in onze zomerkleding, dus zijn we maar gauw weer weggegaan. We gaan naar Oslo. De tolweg viel ook weer goed tegen. We hebben maar 20 kronen hoeven te betalen. Lekkere tolweg ook! Dat is net aan €2,50. In Oslo zelf hebben we een aantal keer de weg gevraagd naar het Viegeland Park. Dit is een immens groot beeldenpark, ontworpen door 1 persoon vlak na WOII. Aangezien half Oslo opengebroken lag en wij niet direct een wegenkaart bij de hand hadden, was het iet wat moeilijk te vinden. Uiteindelijk hebben we daar een paar uurtjes lekker in de stralende zon rondgelopen en genoten. Tenslotte zijn we halverwege de middag de stad maar weer uitgegaan. Het was er ontzettend druk, dus we hadden niet de behoefte langer te blijven. Na een tijdje in de file te hebben gestaan, kwamen we rond 16:30u aan op de camping in Hølen, vlak onder Oslo. Omdat dit 1 van onze laatste nachten zou zijn, wilden we fatsoenlijk slapen. Niet in de tent dus. We huurden een duur hutje. 's Avonds hebben we even uitgedokterd hoe we het beste naar huis konden rijden. In 1 dag zou niet lukken, maar met een overnachting in Denemarken zou het wel goed moeten komen.

 

·        Dag 15: zaterdag 14 augustus, Hølen - Nortorf (Duitsland)

Vanmorgen vroeg vertrokken uit Hølen! We rijden nog even naar een stadje in de buurt om wat souveniertjes te kopen en om te tanken. Het Noorse geld moet op. We gaan vandaag Zweden weer in. We zijn nog even snel 15 kronen kwijt voor de tolweg en na de souveniertjes te hebben aangeschaft, hadden we inderdaad niet meer veel Noors geld over. Voor tienen zijn we nog weggereden richting Gøteborg (Zweden). We rijden nu in ieder geval weer op fatsoenlijke snelwegen! We bereiken tegen het eind van de middag Gøteborg. Hier willen we eigenlijk niet overnachten. Als we nog iets dichter Nederland kunnen naderen hoeven we morgen niet zo'n onwijs eind te rijden. We kunnen nu nog wel wat hebben, dus nadat we wat gegeten hebben, besluiten we de tunnel weer door te gaan en over de brug naar Denemarken. Daar vinden we vast wel een slaapplek. Nou… NIET DUS!! Na heeeeel lang in Denemarken gezocht te hebben naar een camping, hotel, hostel of in ieder geval iets anders waar je eventueel zou kunnen slapen, besluiten we toch maar door te rijden naar Duitsland! In de buurt van Flensburg zouden ze vast wel overnachtingsmogelijkheden hebben. NIET DUS!! Alles zat vol. Er was een of andere receptie gaande en alle hotels zouden vol zitten. In de stad zelf, waren de hotels of vol of niet te betalen. We waren echt compleet uitgeput en we konden geen slaapplek vinden. Rond 22:30u bereikten we Nortorf. Ergens in de middle of nowhere vonden we een hotel! Thank God! Ruim 13 uur na vertrek, konden we eindelijk slapen. Alleen vandaag al hebben we 1000 km afgelegd! Das ruim een zevende deel van de totale reis!! Pfffffffffffffff

 

·        Dag 16: zondag 15 augustus, Nortorf - Voorhout (Nederland)

Rond 8 uur ging vanmorgen het wekkertje. We wilden niet al te laat weg, want we wilden nu inmiddels wel naar huis! Dus na een stevig ontbijtje in het hotel, zijn we weer vertrokken. Vanmiddag zouden we thuiskomen!! We besloten een groot deel van de files die we op de heenweg hadden tussen Hamburg en Bremen te omzeilen, door via Groningen naar huis te rijden. Dit scheelde aanzienlijk. We hebben wel in de file gestaan, maar geen 4 uur! Rond 12 uur rijden we Nederland binnen en om 15:00u, 6 uur na vertrek en 600 km verder, zijn we dan eindelijk thuis!!!

 

·        Tot slot…

 

Wij hebben een super vakantie gehad in Zweden en Noorwegen! Jammer van die boete. Maar het landschap, de walvissen, de dolfijnen, het autorijden en de sfeer waren fantastisch!! Maar gelukkig hebben we de foto's nog… zo'n 600 en een paar uur videofilm om over 20 jaar nog te kunnen genieten van dit onwijze avontuur!